ΠΡΩΤοβουλία Αριστερών ΣΥνδικαλιστών
ΠΡΩΤ. Α. ΣΥ.
25.08.2021
Εικόνες που κρατάμε από τις πυρκαγιές που κάψαν τις ζωές μας…
Τα περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια στρέμματα που έγιναν στάχτη στις τελευταίες πυρκαγιές μιλάνε μόνα τους για τα λάθη και τις παραλήψεις της κυβέρνησης, τόσο της τωρινής όσο και των προηγούμενων και αναδεικνύουν τις εγκληματικές ευθύνες τους, με μηδενικό μάλιστα αυτή τη φορά στρατηγό άνεμο. Και θυμόμαστε πάντα τη δήλωση του Πρωθυπουργού που υπερασπιζόμενος το χτίσιμο τεράστιας ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή εξαιρετικής ομορφιάς στον Ερημίτη της Κέρκυρας υπερθεμάτιζε αντίστοιχες σκοπιμότητες, λέγοντας “κάποια στιγμή θα καεί και τότε...". Όπως θυμόμαστε και εκείνη του ίδιου “Αδυνατώ να αντιληφθώ τι σημαίνει πολιτική ευθύνη χωρίς καμία παραίτηση. Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω” που κάνει καθένα μας να αναρωτιέται αυτή η Συγγνώμη που ανερυθρίαστα ανέγνωσε τι άλλο από την πολιτική του ευθύνη αντικατοπτρίζει… Και τι να σκεφτούμε για όλα αυτά όταν πριν 2 μόλις ημέρες η Ελληνική Αστυνομία παρέλαβε 76 νέα περιπολικά… Για πιο αποτελεσματικές εκκενώσεις άραγε;;;
Μέσα στο σταχτί τοπίο ομίχλης… που δημιούργησαν, θέλουμε όμως να τονίσουμε, να επισημάνουμε και να αναδείξουμε κάποιες εικόνες που μαζί με εκείνες των ηρωικών πυροσβεστών, επίγειων και εναέριων, κατέκλυσαν τις μέρες των πυρκαγιών την ψυχή και τα όνειρά μας: Εκείνη με το λυγμό του ηλικιωμένου που μη μπορώντας καλά καλά να μιλήσει, μη έχοντας βλέπεις άλλα 30 σπίτια να νοικιάζει, παρέσυρε ακόμα και τη δημοσιογράφο να συγκινηθεί έντονα… Εκείνη του μετανάστη από την Αλβανία που αναμετριόνταν με τη φωτιά σαν να ήταν στην πατρίδα του… Εκείνη του παιδιού που όταν του είπαν πως πρέπει να φύγεις, θα καείς, μην προσπαθείς να σώσεις το σπίτι σου, τους απάντησε πως δεν ήταν δικό του το σπίτι... Μα πάνω από όλες, κρατάμε τις εικόνες από ανθρώπινες αλυσίδες που σχημάτισαν οι κάτοικοι σε πολλά σημεία της Ελλάδας, όπως στις Καματριάδες της Εύβοιας, που είναι οι συγκλονιστικότερες όλων όσων έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Αυτές τις εικόνες που οι κάτοικοι μόνοι τους, χωρίς καμία άλλη βοήθεια, καταφθάνοντας κατά δεκάδες παρά τις απαγορεύσεις, προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά που κατέβαινε σαν καταρράκτης απειλώντας να καταπιεί τα χωριά τους και τις καλλιέργειες από τις οποίες ζούνε από τον καιρό των προγόνων τους. Αυτές τις εικόνες κοινωνικής αυτοοργάνωσης που καμία σχέση δεν έχουν με τον εθελοντισμό τύπου Ολυμπιάδας 2004, αλλά αντίθετα αποτελούν εικόνες συλλογικής προσπάθειας για την κοινή μας ύπαρξη, για την προστασία “των κοινών μας”, εξέχουσα θέση στα οποία καταλαμβάνει το Δάσος. Και αντιπροσωπεύουν όχι μόνο την αντικειμενική κοινωνική Αριστερά, αλλά την ανάγκη προστασίας πανανθρώπινων αξιών.
Εμπνεόμενοι από αυτές, ας εκκινήσουμε για αντίστοιχες ανθρώπινες αλυσίδες σε όλα τα πολιτικά ζητήματα που μας καίνε τη ζωή.
Καμία αποζημίωση, καμία δωρεά ιδιωτών εν είδει ελεημοσύνης (για να μην πούμε επένδυσης) δεν αποζημιώνει το κοινωνικό σύνολο… Οι τυφλές εκκενώσεις δεν αποτελούν πανάκεια ούτε δικαιολογία για όσα χάθηκαν.
Απαιτούμε:
Σοβαρή προσπάθεια πρόληψης και ολοκληρωμένο, συντονισμένο σχεδιασμό δράσης.
Ενίσχυση των Δασικών Υπηρεσιών Διαχείρισης των Δασών.
Καμία αλλαγή χρήσης στα καμένα και όχι μόνο για τα επόμενα 30 χρόνια.
Ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάρτισης και θεσμοθέτησης των Δασικών Χαρτών με καθορισμένες με βάση επιστημονικά κριτήρια περιοχές-ζώνες χρήσης αποκλειστικά για Γεωργία και Κτηνοτροφία που ουσιαστικά θα προστατεύουν και τις δασικές εκτάσεις.
Φυσική αναδάσωση με επιστημονική διαχείριση.
Να μη γίνει η παρούσα κρίση ευκαιρία για ενδυνάμωση της κρίσης.
Επαγρυπνούμε για τα δικαιώματά μας που αναμφισβήτητα περιλαμβάνουν τη σοβαρή προστασία όλων των οικοσυστημάτων.
prwtasy_pa@yahoo.com, 6944478121, 6977276889
