Για ένα ελεύθερο πανεπιστήμιο, στην υπηρεσία της κοινωνίας, χωρίς «Αμφιθέατρα του Παραλόγου»…
Σήμερα, όπου ο καπιταλισμός είναι κυρίαρχος και συγχρονίζει του χτύπους της καρδιάς του πλανήτη με το ρυθμό της αγοράς, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνεπής στο αντιλαϊκό πολιτικό της πρόγραμμα ανιχνεύει τρόπους εξυπηρέτησης των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης.
Στην κατεύθυνση αυτή, προσπαθεί συντονισμένα, όχι από εμμονή, αλλά από στρατηγική επιλογή, να παραδώσει και την εκπαίδευση στις αγορές. Γιατί; Επειδή η εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Επειδή η εκπαίδευση αποτελεί πολιτική πράξη. Επειδή η εκπαιδευτική διαδικασία, αν δεν λειτουργήσει ως όργανο αφομοίωσης, επιβολής της κυρίαρχης ιδεολογίας και προσαρμογής στη λογική του συστήματος, έχει τη δυνατότητα να γίνει ο δρόμος που θα οδηγήσει τη νέα γενιά στην ελευθερία. Η παιδεία τότε γίνεται το τόξο χάρη στο οποίο οι άνθρωποι ανακαλύπτουν τρόπους προσπέλασης της πραγματικότητας και εν τέλει μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Πώς ακριβώς στο πλαίσιο εργαλειοποίησης της παιδείας θα επιχειρήσει να ξεκινήσει την προσπάθεια για να καταφέρει να καθυποτάξει το πανεπιστήμιο, κατεξοχήν χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και να το οδηγήσει ανεμπόδιστα στο να απαρνηθεί τη δυνατότητα του μετασχηματιστικού διανοητικού του ρόλου, σηματοδοτώντας αντίστοιχη οπισθοδρόμηση στο σύνολο της εκπαίδευσης, μας το δείχνει το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν λίγες ημέρες…
Το νομοσχέδιο Κεραμέως υπερψηφίστηκε από 166 βουλευτές της Ν.Δ. και της Ελληνικής Λύσης, καταψηφίστηκε από 132, ενώ δεν υπήρχε ψήφος «παρών».
Πρώτα πρώτα, οι αλλαγές στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που θεσμοθετεί με την ελάχιστη βάση εισαγωγής, αφήνουν δεκάδες χιλιάδες μαθητές εκτός Πανεπιστημίων. Οι κυβερνώντες, που κατά κανόνα φοίτησαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, πληρώνοντας αδρά για τις σπουδές τους, που δεν ένοιωσαν να προσπαθούν να συγκρατήσουν το τρέμουλο στο χέρι τους όταν έγραφαν το όνομά τους στις πανελλήνιες εξετάσεις, όχι από φόβο για το μέλλον τους, αλλά από πόθο για τα όνειρά τους, πιστεύει κανείς άραγε πως μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει αυτός ο αποκλεισμός για ένα νέο άνθρωπο;;; Και αλήθεια, η ελάχιστη βάση εισαγωγής που θα απαιτείται θα ισχύει και για την εγγραφή των μαθητών και στα ιδιωτικά κολλέγια;;; Γιατί αν δεν θεωρούνται «ικανοί» να φοιτήσουν σε δημόσια σχολή γιατί θεωρούνται ικανοί να φοιτήσουν σε ιδιωτική;;; Ακριβώς αυτό το επιχείρημα αναδεικνύει και την πραγματική στόχευση της κυβέρνησης που είναι να εξασφαλίσει ακόμη μεγαλύτερη πελατεία στα ιδιωτικά κολέγια.
Με το νόμο αυτό επίσης, η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει στη σύσταση σώματος ασφαλείας μέσα στο πανεπιστήμιο, το οποίο θα αναφέρεται απευθείας στην Ελληνική Αστυνομία… Προβλέπεται ακόμα, η τοποθέτηση ηλεκτρονικών συστημάτων παρακολούθησης, με την ΕΛ.ΑΣ. να έχει πρόσβαση στο υλικό που συλλέγεται από τις κάμερες σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους… Πέρα από την καταστρατήγηση του θεσμοθετημένου αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου, η ύπαρξη σώματος καταστολής εντός του πανεπιστημίου τι ακριβώς εξυπηρετεί;; Υπάρχει σε άλλη χώρα αστυνομία στο εσωτερικό του; Το επιχείρημα ότι «τα πανεπιστήμια αποτελούν κέντρα ανομίας και παραβατικότητας», άποψη η οποία προωθείται συστηματικά από όλα τα ΜΜΕ, είναι έωλο, κανείς δεν έδωσε ποτέ απάντηση με συγκεκριμένα στοιχεία. Άρα τελικά τι εξυπηρετεί η ύπαρξη της αστυνομίας μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο;; Πόσο προκλητική καθίσταται η αντίφαση που προκύπτει από το γεγονός ότι κατά την περίοδο των μνημονικών περικοπών απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες όλο το πολιτικό προσωπικό της φύλαξης των κτιρίων των πανεπιστημίων… Και ακόμα, αφού τα αστυνομικά σώματα είναι τόσο αποτελεσματικά, γιατί άραγε παραμένουν άλυτα τα προβλήματα περιοχών όπως για παράδειγμα ο Άγιος Παντελεήμονας;; Και πού ακριβώς η αστυνομοκρατία εντέλει έχει δώσει λύσεις;; Ξεχνάμε επίσης τις πολυάριθμες καταγγελίες για περιστατικά ωμής, δολοφονικής και απρόκλητης βίας της αστυνομίας, διαχρονικά και παγκοσμίως;; Ακόμη και αν τα σώματα αυτά δεν έχουν όπλο, τα κλομπς, τα δακρυγόνα, οι κρότου-λάμψης που θα τους επιτρέπονται, είναι κάτι διαφορετικό;;
Πόσο λογικό βρίσκει κάποιος, σε καιρό πανδημίας αντί να προωθούνται χρήματα για την υγεία, να τίθεται σε προτεραιότητα, θέμα πανεπιστημιακής αστυνομίας;; Την οποία μάλιστα θα συντηρεί το ίδιο το πανεπιστήμιο, όταν σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι δαπάνες για τα ΑΕΙ μειώθηκαν σχεδόν κατά 60% από το 2008 έως το 2014 και εξακολουθούν να βαίνουν μειούμενες;;
Ποτέ δεν υπήρξε τόσο ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση στην εσωτερική λειτουργία του πανεπιστημίου όσο με την παρούσα διάταξη. Αντί για τη «δροσερή πνοή Δημοκρατίας» που ο πρωθυπουργός καμώνεται πως μπαίνει στα πανεπιστήμια, το μόνο που διακρίνουμε να μπαίνει είναι το παγερό φιλί του θανάτου σε κάθε έννοια ελεύθερης διακίνησης και δημοκρατίας, επιβάλλοντας τελικά το ζητούμενο: την αστυνόμευση των ιδεών.
Και φτάνουμε στους «αιώνιους» φοιτητές. Μα τι φοβερό πρόβλημα!? Πώς επιβαρύνουν οικονομικά το πανεπιστήμιο, ποτέ δεν έχει εξηγηθεί. Αφού σταματάνε να δικαιούνται σίτιση, στέγαση, ακόμη και «πάσο» για τις μετακινήσεις τους, το τεράστιο κόστος τους έχει να κάνει με την κόλλα αναφοράς που θα τους δοθεί τις φορές που θα κατέβουν να δώσουν κάποιο μάθημα;; Και εντέλει ποιο μεγάλο όραμα των κυβερνώντων προτάσσει το να αντιμετωπίζονται οι μορφωτικές ανάγκες των πολιτών μόνο σαν κόστος;; Δεν ξέρω τι κάνουν όσοι σπουδάσανε στα “Κολάμπια”, αλλά πόσοι από εμάς εργαζόμασταν κατά τη διάρκεια των σπουδών μας και πιθανόν να μην τελειώναμε ποτέ αν υπήρχε δέσμευση χρόνου φοίτησης;; Πόσοι φοιτητές είναι αναγκαίο να εργάζονται και σήμερα, μετά από τόσες αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις;; Πόσοι σταμάτησαν τις σπουδές τους για λόγους βιοπορισμού και κατάφεραν μόνο μετά από χρόνια να επανέλθουν;; Δεν αξίζουν δεύτερη ευκαιρία;; Το πόσο πολύ βέβαια η κυβέρνηση της Ν.Δ. προασπίζεται το δικαίωμα στην εκπαίδευση φαίνεται και από το ότι κατά την προηγούμενη θητεία της κατήργησε με συνοπτικές διαδικασίες τα δωρεάν συγγράμματα στους φοιτητές που έδιναν κατατακτήριες για φοίτηση σε δεύτερη σχολή επιλογής τους…
Το νομοθέτημα αυτό και μάλιστα εν μέσω λοκντάουν και εξεταστικής των φοιτητών, κατά κοινή ομολογία, αποτελεί σημείο καμπής σε μία ιστορία δύο αιώνων της πανεπιστημιακής ζωής στην Ελλάδα, με τους φοιτητές να αναρωτιόνται σε τι αμφιθέατρο θα επιστρέψουν με το τέλος της πανδημίας και να απαντάν, μαζί με τον κόσμο του πολιτισμού, πως θα επιστρέψουν στο «Αμφιθέατρο του Παραλόγου»!
Χιλιάδες πανεπιστημιακοί, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά από όλη την Ευρώπη αντιτάχθηκαν στη ψήφισή του. Ακόμη και ιστορικά στελέχη της κεντροδεξιάς είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο. Με την επιβολή τέτοιων νόμων χωρίς κοινωνική συναίνεση, στενεύουν τα όρια μεταξύ φασιστικής απειλής και κυβερνητικής αναλγησίας και αποτυπώνεται μια όξυνση της ποινικής καταστολής, στόχο της οποίας αποτελεί η «παρανομοποίηση» των κάθε λογής αντιστάσεων στην καπιταλιστική εξουσία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο νόμος αυτός κινείται στην κατεύθυνση που επιχειρεί να εφαρμόσει το αυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν στα πανεπιστήμια της Τουρκίας, με τα ίδια επιχειρήματα, με τον ίδιο αυταρχισμό.
Ακόμη όμως και τώρα, μετά τη ψήφισή του, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο αγώνας για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ανατροπή της στρατηγικής επιλογής της κυβέρνησης για ελεγχόμενη παιδεία ΑΕ συνεχίζεται.
Όχι μόνο εμείς, αλλά κυρίως σύγχρονοι ερευνητές της κριτικής ριζοσπαστικής εκπαίδευσης, υποστηρίζουν ότι οι πανεπιστημιακοί και οι εκπαιδευτικοί ευρύτερα, οφείλουν να στηρίξουν τις συλλογικές προσπάθειες το πανεπιστήμιο να μη μετατραπεί σε χώρο όπου ο εκπαιδευόμενος ακρωτηριάζεται διανοητικά και ψυχολογικά για να καταστεί ανίκανος για κριτική ανάλυση της πραγματικότητας που τον περιβάλει, αλλά να παραμείνει χώρος που θα διαμορφώνει επιστήμονες που με επιστημονική και τεχνολογική επάρκεια θα συμβάλλουν στην ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας με κριτική σκέψη, συλλογική και δημοκρατική κουλτούρα, ανθρωπιά και αλληλεγγύη.
Η επόμενη φάση, ευελπιστούμε πως θα σφραγιστεί από μια πολύ πιο πλατιά, ανατρεπτική ενότητα όλων των εργαζόμενων στην εκπαίδευση, του ζυμωμένου μέσα στον ίδιο το λαό φοιτητικού κινήματος γνωστού στη χώρα μας για τους πολιτικούς και κοινωνικούς του αγώνες, αλλά και της κοινωνίας ολάκερης, στην κατεύθυνση προάσπισης του πανεπιστημίου όχι ως κειμήλιου και ιερού άβατου, αλλά ως επίκεντρου των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας.
Όσο για εσάς κυρίες και κύριοι βουλευτές που ανερυθρίαστα ψηφίσατε το αντιδραστικό αυτό νομοσχέδιο, μην κάνετε το κόπο να ψάξετε πολύ μακριά για το πού αναφέρεται η υποχρέωση προάσπισης της ελευθερίας της επιστήμης και της παιδείας που έτσι ξεθεμελιώνετε. Η σχετική τεκμηρίωση βρίσκεται ακριβώς στο σημερινό Σύνταγμα (και στο «υλικό» ακόμη) της Δημοκρατίας (έστω και αυτής της αστικής),υπακοή στο οποίο ορκιστήκατε… κε Χρυσοχοΐδη, μην ανησυχείτε αν προλαβαίνετε να το διαβάσετε, ολόκληρο αριθμεί μόλις 32 σελίδες…
prwtasy_pa@yahoo.com, 6944478121, 6977276889
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου